Κι ενώ υπάρχουν πάρα πολλά , ως κοινά προβλήματα , όπου θα μπορούσαν να ενώσουν τους Έλληνες, τους έχουν βάλει κάποιοι έξυπνοι να τσακώνονται βρίζοντας ο ένας τον άλλον, για ελάχιστες αλλά και ουσιαστικά ανούσιες αιτίες. Και τους ονομάζω έξυπνους αυτούς τους κάποιους, επειδή το έχουν κατορθώσει.
Ενώ λογικά ως Έλληνες θα έπρεπε να πιστεύουν στην πραγματική και μία ύπαρξη Δημοκρατίας, με κατανομή των αγαθών προς όλους Δίκαια, έχουν κατορθώσει να τους χωρίζουν σε καφενεία δεξιών κι αριστερών, όπου αυτό από μόνο του ως παρουσία, προδίδει την ανυπαρξία της Δημοκρατίας, όχι μόνο από αυτούς που υιοθετούν εσκεμμένα και λόγο συμφερόντων αυτήν την κατάσταση, αλλά κι από εμάς τους ιδίους ως πολίτες, παίρνοντας φανατικά θέση.
Πολλοί ανυποψίαστοι ως αριστεροί, πιστεύουν ότι η αριστερά θα υπερασπιστεί το δίκαιο του εργάτη και δεν έχουν ιδέα για τους λόγους αλλά και από ποιους … δημιουργήθηκε αυτή η ως πολιτική παρουσία. Δεν έχουν ιδέα ότι είναι ένα ακόμα Εβραϊκό δημιούργημα, ακόμα κι όταν διαβάζουν ολοφάνερα στις αριστερές εφημερίδες την υπεράσπιση της Εβραϊκής παρουσίας.
Και ειλικρινά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Εβραίους.
Έχω πρόβλημα μόνο με το τί καταλαβαίνουν και τι δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες κι αν τους αναφέρω, ως μόνος λόγος μου είναι, ότι ο Έλληνας δεν έχει καταλάβει ότι τον Διοικεί η Εβραϊκή παρουσία, και τον βάζει να μαλώνει με τον συμπατριώτη του.
Από την άλλη πλευρά πάλι, οι άλλοι ανυποψίαστοι ως δεξιοί, πιστεύουν ότι η δεξιά εκπροσωπεί την Δημοκρατία και την υπεράσπιση των Εθνικών τους συμφερόντων.
Ποτέ δεν θα αντιληφθούν, ότι η δομή διακυβέρνησης, αναφερόμενη κι επικαλούμενη ως Δημοκρατία από τους δεξιούς , δεν διαφέρει από αυτήν της μοναρχίας.
Δεν έχουν καταλάβει κι εκείνοι, ότι η ύπαρξη της δεξιάς έκανε την εμφάνισή της με αυτήν την ονομασία, όταν παρουσιάστηκε η ως απέναντι πλευρά της αριστεράς.
Ουσιαστικά όμως, όταν πάρουν αυτές οι δυο, οι ως αντίθετες πλευρές την εξουσία στα χέρια τους … έχουν και οι δυο το ίδιο πρόσωπο και την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον πολίτη.
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς και των δυο ο καταστατικός χάρτης για την ύπαρξή τους ως μηχανισμοί προώθησης πολιτικών ιδεών, έχουν την ίδια δομή.
Κι αν υπάρχει ένα σημαντικό σημείο που θα μπορούσε να ενώσει τους πολίτες, είναι αυτό, της διαφοράς που έχουν από την άρχουσα τάξη.
Είναι αυτό που έχουν στην διαφορά κατανομής κι απόκτησης του πλούτου.
Κι αντί να καταβάλει προσπάθεια να πλουτίσει ο φτωχός, μπαίνοντας σε αυτήν την ανούσια προσπάθεια διεκδίκησης, ας επιδιώξει να ζητήσει την πτώχευση των πλουσίων. Την δίκαιη και ισότιμη κατανομή των αγαθών, γκρεμίζοντας και την ύπαρξη των κοινωνικών τάξεων.
Ας μην μπερδεύουμε την ισότητα με την ισοτιμία. Ισότητα δεν μπορεί να υπάρχει, καθώς ως παράδειγμα θα μπορούσαμε να πούμε, ότι όλα τα δάκτυλα δεν είναι ίδια στο χέρι, αλλά μπορούν να συνυπάρχουν ως χρήσιμα όλα και υπαρκτά ως ισότιμα σε αυτό, χωρίς να μαλώνουν.
Κι αυτή είναι η μια πλευρά των πραγμάτων.
Είναι η πολιτική πλευρά, αλλά υπάρχει και μια άλλη, η οποία περνά απαρατήρητη ως σύγκρουση στις ημέρες μας και λειτουργεί αόρατα κάτω από το τραπέζι.
Είναι η θρησκευτική πλευρά ή διαφορετικά η θρησκευτική εξουσία, η οποία αντί να είναι θέμα καθαρά προσωπικό του καθενός μας και δικαίωμα επιλογής της πνευματικής προσοχής και συγκέντρωσης, αποτελεί ένα σημείο σύγκρουσης και διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων.
Και καλά να είναι μόνο θρησκευτικό το θέμα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως κάποια στιγμή να βρει την άκρη του. Το μπερδεύουν εσκεμμένα με την ιστορία, αγνοώντας από ποιούς δόθηκε αυτή.
Κι αντί να ξεχωρίζουν την Χριστιανική παρουσία σε δυο πλευρές όπου είναι η εξουσία αυτής και οι πιστοί … τους βάζουν όλους μέσα σε ένα τσουβάλι, προκαλώντας αντιδράσεις, περισσότερο από την πλευρά των πιστών, κατορθώνοντας την ύπαρξη διχασμού.
Είναι τελικά ή δεν είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει όπου θέλει;
Είναι ή δεν είναι βάρβαρο να προσβάλει ο ένας το πιστεύω του άλλου;
Είναι υπαρκτή εδώ η Δημοκρατία, από αυτούς που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται αυτήν;
Λάθος φίλες και φίλοι μου. Όλα έχουν ως βάση τους ένα τεράστιο λάθος.
Την απελπισία μας, όσο και την άγνοιά μας εκμεταλλεύονται, βάζοντάς μας να μαλώνουμε.
Όταν λοιπόν θα συνειδητοποιήσουμε ότι γνωρίζουμε μόνο αυτό … ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα κι όταν καταλάβουμε ότι έχουμε άγνοια πολλών πραγμάτων, για να το παίζουμε δάσκαλοι ο ένας στον άλλον, τότε ίσως θα παρουσιαστεί και η φλογίτσα για την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο.
Χαράλαμπος Μπάστας
Ενώ λογικά ως Έλληνες θα έπρεπε να πιστεύουν στην πραγματική και μία ύπαρξη Δημοκρατίας, με κατανομή των αγαθών προς όλους Δίκαια, έχουν κατορθώσει να τους χωρίζουν σε καφενεία δεξιών κι αριστερών, όπου αυτό από μόνο του ως παρουσία, προδίδει την ανυπαρξία της Δημοκρατίας, όχι μόνο από αυτούς που υιοθετούν εσκεμμένα και λόγο συμφερόντων αυτήν την κατάσταση, αλλά κι από εμάς τους ιδίους ως πολίτες, παίρνοντας φανατικά θέση.
Πολλοί ανυποψίαστοι ως αριστεροί, πιστεύουν ότι η αριστερά θα υπερασπιστεί το δίκαιο του εργάτη και δεν έχουν ιδέα για τους λόγους αλλά και από ποιους … δημιουργήθηκε αυτή η ως πολιτική παρουσία. Δεν έχουν ιδέα ότι είναι ένα ακόμα Εβραϊκό δημιούργημα, ακόμα κι όταν διαβάζουν ολοφάνερα στις αριστερές εφημερίδες την υπεράσπιση της Εβραϊκής παρουσίας.
Και ειλικρινά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Εβραίους.
Έχω πρόβλημα μόνο με το τί καταλαβαίνουν και τι δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες κι αν τους αναφέρω, ως μόνος λόγος μου είναι, ότι ο Έλληνας δεν έχει καταλάβει ότι τον Διοικεί η Εβραϊκή παρουσία, και τον βάζει να μαλώνει με τον συμπατριώτη του.
Από την άλλη πλευρά πάλι, οι άλλοι ανυποψίαστοι ως δεξιοί, πιστεύουν ότι η δεξιά εκπροσωπεί την Δημοκρατία και την υπεράσπιση των Εθνικών τους συμφερόντων.
Ποτέ δεν θα αντιληφθούν, ότι η δομή διακυβέρνησης, αναφερόμενη κι επικαλούμενη ως Δημοκρατία από τους δεξιούς , δεν διαφέρει από αυτήν της μοναρχίας.
Δεν έχουν καταλάβει κι εκείνοι, ότι η ύπαρξη της δεξιάς έκανε την εμφάνισή της με αυτήν την ονομασία, όταν παρουσιάστηκε η ως απέναντι πλευρά της αριστεράς.
Ουσιαστικά όμως, όταν πάρουν αυτές οι δυο, οι ως αντίθετες πλευρές την εξουσία στα χέρια τους … έχουν και οι δυο το ίδιο πρόσωπο και την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον πολίτη.
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς και των δυο ο καταστατικός χάρτης για την ύπαρξή τους ως μηχανισμοί προώθησης πολιτικών ιδεών, έχουν την ίδια δομή.
Κι αν υπάρχει ένα σημαντικό σημείο που θα μπορούσε να ενώσει τους πολίτες, είναι αυτό, της διαφοράς που έχουν από την άρχουσα τάξη.
Είναι αυτό που έχουν στην διαφορά κατανομής κι απόκτησης του πλούτου.
Κι αντί να καταβάλει προσπάθεια να πλουτίσει ο φτωχός, μπαίνοντας σε αυτήν την ανούσια προσπάθεια διεκδίκησης, ας επιδιώξει να ζητήσει την πτώχευση των πλουσίων. Την δίκαιη και ισότιμη κατανομή των αγαθών, γκρεμίζοντας και την ύπαρξη των κοινωνικών τάξεων.
Ας μην μπερδεύουμε την ισότητα με την ισοτιμία. Ισότητα δεν μπορεί να υπάρχει, καθώς ως παράδειγμα θα μπορούσαμε να πούμε, ότι όλα τα δάκτυλα δεν είναι ίδια στο χέρι, αλλά μπορούν να συνυπάρχουν ως χρήσιμα όλα και υπαρκτά ως ισότιμα σε αυτό, χωρίς να μαλώνουν.
Κι αυτή είναι η μια πλευρά των πραγμάτων.
Είναι η πολιτική πλευρά, αλλά υπάρχει και μια άλλη, η οποία περνά απαρατήρητη ως σύγκρουση στις ημέρες μας και λειτουργεί αόρατα κάτω από το τραπέζι.
Είναι η θρησκευτική πλευρά ή διαφορετικά η θρησκευτική εξουσία, η οποία αντί να είναι θέμα καθαρά προσωπικό του καθενός μας και δικαίωμα επιλογής της πνευματικής προσοχής και συγκέντρωσης, αποτελεί ένα σημείο σύγκρουσης και διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων.
Και καλά να είναι μόνο θρησκευτικό το θέμα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως κάποια στιγμή να βρει την άκρη του. Το μπερδεύουν εσκεμμένα με την ιστορία, αγνοώντας από ποιούς δόθηκε αυτή.
Κι αντί να ξεχωρίζουν την Χριστιανική παρουσία σε δυο πλευρές όπου είναι η εξουσία αυτής και οι πιστοί … τους βάζουν όλους μέσα σε ένα τσουβάλι, προκαλώντας αντιδράσεις, περισσότερο από την πλευρά των πιστών, κατορθώνοντας την ύπαρξη διχασμού.
Είναι τελικά ή δεν είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει όπου θέλει;
Είναι ή δεν είναι βάρβαρο να προσβάλει ο ένας το πιστεύω του άλλου;
Είναι υπαρκτή εδώ η Δημοκρατία, από αυτούς που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται αυτήν;
Λάθος φίλες και φίλοι μου. Όλα έχουν ως βάση τους ένα τεράστιο λάθος.
Την απελπισία μας, όσο και την άγνοιά μας εκμεταλλεύονται, βάζοντάς μας να μαλώνουμε.
Όταν λοιπόν θα συνειδητοποιήσουμε ότι γνωρίζουμε μόνο αυτό … ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα κι όταν καταλάβουμε ότι έχουμε άγνοια πολλών πραγμάτων, για να το παίζουμε δάσκαλοι ο ένας στον άλλον, τότε ίσως θα παρουσιαστεί και η φλογίτσα για την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο.
Χαράλαμπος Μπάστας
